Yabangülüm Şiiri - Gökhan Selencik

Güneşin her doğuşunda
Kardelenlerin yüzlerini eskittiği gibi
Yok olup gitmek koyuyor
Hür denizlerinde
Sana tutsak bu hayattan

Kararttığın dünyamın
Sessiz paslı zindanlarında
Küçük bir mısrayım artık
Kapağı yırtık sayfalarıma
İsmini karalıyorum ürkekçe

Sessizce yaslanıp gecelere
Bir ateş yakarak
Gönlümü avuturken
Biten nefesimi alıp
Yokluğunu sığdırdım gözlerime

Zamansızca gelen cesaretim
Şimdi çok uzaklarda
Sana söylediğim şarkılar
Hayalinle yaşadığım aşklar
Hepsi bir toprak oldu rüzgarında

Ellerimle bir son çizdim
Önü ardı olmayan bu hayata
Başlığına ismini koydum
Son noktasına da yıldızları
Çünkü sen onlar kadar uzaksın gündüzlerime