Yabancıyım Anne Şiiri - İsmail Baharşen

ellerin nerede anne..
yabancı ellerden medet umuyorum...
beni ısıtacak kimseler yok..
anne, ey melekler meleğim..
hangi bakışa yaslanayım..
hangi çılgınlıkla savaşayım..
ellerden derman gelmiyor
ve bu gönül sana aciz...
gurbetin sisli yabancıları bunlar..
yüreğim köşede duran yalnız
sevdamsa gökte sönük yıldız...
asiliğim üstümde anne..
kime küssem savaşım başlar..
kimde bilmiyorum kayıp aşklarım..
hangi kuytu limanda dönüş vapurum..
sana artık dönemem biliyorum..
seni daha kapıda unutmayı denemiştim..
ama bahçe kapısında hatırladım anne..
siyah günahlarım artık benimle..
ve bembeyaz cennetleri sana bıraktım..
buraların havası hasret,sen, anne..
açlığım sana anne, belki eskiden beri..
babam yoktu sendin en iyi arkadaşım..
bakışın iki kişilikti anne farkındamıydın
hem babam gibi sert, hem sen gibi..
öylesine derin şefkatleri taşıyordun..
ben sana doyamadım doyamadım anne..
ben artık sana yabancıyım anne...