Yabancılaşan Rüzgar Şiiri - Boğaç Yüzgül

Yalnız ve hoyratça esiyordu rüzgar
Her sabah olduğu gibi soğuk
ve kasvetli
ve eski kokuyordu Ulus’tki gar…

Tıpkı on yıl önceki gibi ıssız
ve sakindi sokaklar…

Üzerime geliyordu koca şehir
On yılın anısıyla
Onca anının tortusuyla
Sıkıştırmıştı beni köşeye…

Bir umut rüzgarıydı
ve savurmuştu beni Ankara’ma…
Yaşadım,
Bilerek ve isteyerek yaşadım
Kavgayı
Devrimi
Ümitli
ve ümitsiz aşkları…

Sevdim
ve seviştim sınır tanımadan çılgınca
ve uzaktan da sevdim
ve yüreğim sızlayıp, ağlarcasına…

Ama yaşadım,
‘Ben’i yaşadım,
Benliğimi yaşadım Ankra’mda…

Bir umut rüzgarıydı getirdi beni,
Bir sevda rüzgarı savurdu geri
‘Git’ dedi bana
Adeta ihanet etti
anılarımın ve hayallerimin kenti…

Soğuk, kasvetli
ve eski kokuyordu gar
ve öylesine bi uğradığım geçmişimden
ve tek uğurlayan oldu
bana bir hayli yabancılaşan rüzgar…