Çalındı bir gün kapım irkilerek uyandım
Baktım büyük bir handayım gelen hancıdır sandım
Üstümden atıp yorganı sırtıma urba geçirdim
Açtım kapıyı ki yabancılar hancı falan göremedim
İçimi sardı bir ürperti dedim vallahi yandım
Aklımı başıma alıp hemen geri bir adim attım
Elime alıp çabucak bir vazo birinin kafasına geçirdim
Ardından yediğim yumrukla birden kendime geldim
Bir de baktım ki odamda yorganın altındayım
Meğer kabusmuş gördüğüm anlayınca rahatladım
Çalınınca tekrar kapı hızla yerimden fırladım
Korkudan cidden bu kez yerimde dona kaldım
Bir cesaretle çıkıp odadan kapıyı araladım
Gördüm ki korkum yersizmiş gelen gönül dostlerım
Açtım kapıyı sonuna kadar içeri buyrun dedim
Birden yaklaşınca hepsi mecbur geri çekildim
Şaşkın bakışlarımla süzerken ben onları
Dediler 'İyi ki doğdun' yak hadi artık mumları
Doğum günümmüş bugün en mutlu an gördüğüm
Gelecek seneye görüşmek üzere yakalamazsa bizi ölüm...
(2003)
Abdulkadir İlyasKayıt Tarihi : 9.10.2005 17:02:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!