Yabancım ve Mavi 2 Şiiri - Mekan Atac

"Biliyormusunuz bayım, ben hüzünlerimle doğdum onlarla yaşadım" dedi.
" Hüzünlerinize sarılmak isterdim, acılarınızı okşarken"

Bugün maviye sarıldım
Sana sarılmak istediğim gibi.
Öyle bir anda hızlıca
Şaşırdı bana baktı, biliyorum
Beni katı, duygusuz biri diye biliyor
Değilim, sevgili yabancım
Ağladı, gözyaşlarını silerken gülümsedi
Yine duygusal, ben bunu sevmiyordum

Mavi elbesileriyle, kızıla boyadığı elleriyle
Karşıma oturup yüzüme dokunuyor
Benden artık saklamadığı elleriyle
Çay demle içelim, diyorum
Çay demliyor, maviliğini yüzüme vura vura
Beni değil, o seni çok özlüyor

Ölüm nasıl olmalı
Bence ölüm ençok korktuğumuz biçimde olmalı
Boğulmak isterdim, sevgili yabancım
Yüzmeyi bile bilmeyen kollarımla çırpınırken, maviliklerde kaybolmak
Yabancı olduğum sulara sarılmak istiyorum
Ben en çok boğulmaktan korkarım.

Gecenin bir saati mavi duvarlara papatyalar çiziyor.
Bunu " senden nefret ediyorum" dediği akşam yapıyor.
Benden nefret ediyor.
Maviliğinde boğulmak isteyen benim oysa

Güneşin doğuşuyla sarılmalarla uyandırmak isterdim
Sevgili yabancım
Karanlıklara şiir bırakırken sana bakmak
Benden artık yabancı olmuş mavinin gözlerinden bakarken hayata.

Fırtınanın şiddetine bırakılmış bir çiçeği anlatmak gibi seni
Ve şiirlerle.
Beyaza isyanla doğan bir kardelen gibi anlatıyor bana mavi.

Şiirler yaz diyor, şiir yazdırıyor
Bence şiirler bir bahane bunu biliyorum
Sadece seni görmek istiyor
Uğruna öldürüyor uykularımı
Gecenin bir vakti ansızın

Korkuyorum, korkma diyor
Beni her gece maviliğinde boğarken
Kızıl elleriyle hayat veriyor
Ve sevgili yabancım
Hüznün acı kelimelerini getirirken uykularıma
O sadece seni hatırlatıyor
Yabancı bir mavi,
Dalgaları vururken yüzüme
Ah, bu gece uykularımı boğuyor
Yine sana yazdırmak için
Duvarlara kızıl papatyalar çiziyor.
Sevgili yabancım