Durduğun yerlerde oyalandım biraz.
Taşların şeklini,çiçeklerin rengini
hatta sana merhaba diyen kim varsa tanıdım biraz.
Sana tutundum önümde uçurumlar vardı .
Ruhumun sıkıştığı bu köhne yerde
seninle avuttum ,yosun tutmuş duvarlarımı.
Belki saymayı bıraktığım tren garında,
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta