Yabancı Şehir Şiiri - Hasan Can

Ben bu şehrin yabancısıyım,
Kimsenin tanımadığı bilmediği bir boşluğum,
Sevginin ve güzelliğin gerisine düşmüş bedenim,
Göründüğü halde kör hissi uyandıran misalim.

Hayalleri düştüğü yerden kalkmayan,
Anıların etrafında dans ettiği,
Hatıraların umursamadan silindiği,
Ve beyninin içindeki yalnızlığı,
Hiçbir zaman unutturamayan,
Avutulmamış çocukların avutulmayı bekleyen,
Kuru dudakların anlatmaya çalıştığı gerçeğin,
Sahte ve iki yüzlü menfaatin,
Tuzağına düşmüş kendine arayan kayıbım.
Gerçekleri kimsenin görmediği,
Görmek istemediği gerçeğim.

Sevmek isteyen ancak sevmesine izin verilmeyen,
Aydınlık içinde karanlığa bürünmüş,
Açılmak isteyen fakat açılmayan yelkenim.

Ben bu şehrin yabancısıyım,
Soğuk çok soğuk buz gibi bir alevim,
Başka baharlarda doğmak isteyen güneşim.

İsyan etmeden asi olmadan,
yalnız kalmadan, dalından koparılmadan,
İki yüzlü olmadan, korku salmadan,
Gözleri dolmadan, yaprağı solmadan,
Yalancı yaşamın yalancı dünyanın,
Yalanı olmadan yaşamak isteyen,
Hiçbir zaman duyulmayan,
Duyulsada kimsenin aldırış etmediği bu çığlığı,
Artık duyurmak istiyorum kendimce.
Ama karamsarım korkuyorum.
Yalancı ve sahtekar insanların,
Fısıltıyı çığlığa dönüştürmesi,
Her söylenen yalanın aslında gerçek olması,
Ufacık bir külün aleve dönüşmesi,
Gücüme gidiyor...

Artık bu şehir bana yabancı değil,
Artık bu şehrin bir parçasıyım,
Ama sadece şehir karardığında,
Yaşıyorum ve nefes alıyorum.

Birtek şey istiyorum,
Ufacık küçücük birşey,
Ruhumun bedenimi terketmesini...

06.01.2003