Ben hiç çocuk olmadım ki,
Naz yapmadım sokaklarda,
Doğduğumdan beri çalıştım,
Hiç yabancı kalmadım kırlara.
Ben hiç çocuk olmadım ki,
Kuzular güttüm yoz dağlarda,
Herkes top peşinde koşarken,
Hiç yabancı kalmadım dağlara.
Bozkırlarda kurtlarla yaşadım,
Ondan başım eğilmez kullara,
Okudum ömrün ta içinde ben,
Hiç yabancı kalmadım okullara.
Tüm ömrümce he! yalnızdım,
Ne kardeşim oldu ne bacım,
Ne anam vardı, nede babam,
Hiç yabancı kalmadım yalnızlığa.
Ve sen benimi küçümsersin,
Ey! şehrin has bostan Kabağı,
Tüküreyim senin öyle itibarına,
Hiç yabancı kalmadım ben sana.
05.07.2024
Özdemir Koca
Kayıt Tarihi : 5.7.2024 10:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!