Yabancı Kuşlar Şiiri - Talha Kuru

‘On ne voit rien, que ce qu'il importe si peu de voir.
Rien, et cependant on tremble.’

Henri Michaux

karanlıkta reçineleşen taşların ardında
yapılmış balmumundan yeryüzüne yabancı
suskunluğun siyahında/n en çok, yankılanıyor
çatlaklar, gökyüzünün değil, hâlâ derin
vücutlarında, taşımak için yerin bulanık ve
ağır işitenlerini, bir öte dünyaya (mı?)
idrake sığmamış utanç içinde, kararmış yaprakları
hissediyor alev, alevin dahi hissedebileceği retlerin
irkilmesini insan sûretinde… kaskatı kesilmiş
çiğ tanelerinde büyüyen dikenlerin, biri seslenip
söyleseydi, belki kararan melek belki şeritlerin
bükülen zahmetli izlerindeki böcekler, nerede
merdiven, yerinde sonsuzluğu bekler gibi sessizliğin
girdabını bekleyenlere. bütün adımların sarsamadığı
merkezin ateş çevresinde, akşamı kazan dilsizliğin gücünde ruhları,
seslerin mahremiyetinde boğuluyor diye. beklemek ve girdap.
ve bataklık. şimdiye dek bilinmemiş, ellerine dikili bakışlarıyla,
şüphesiz bilmiyorlar işitmeyi, dilimiz varmış gibi yapıyoruz
biz de, kulaklarımız varmış gibi. ateşin daha çetin çınlamaları
ancak görünmezin derinliğinde olup biteni açığa çıkarıyor,
gecelemekte olan sönmüş kuşlar, yüzeye yakın yiti(ri)yor
görünümleri, kimsenin talep etmediği, yanan taşları sımsıkı ve siyah
avuçlarında tutarak, uzunca
ve yalvararak, her şeyin hiçbir şeye dönüşmesi için.