Hiç birimiz çocukken olmak istediğimiz kişiler değiliz.
Hiçleştik...
Herkesleştik...
Şimdi her birimiz ilk hislerimize olan yabancılığı yaşıyoruz.
Ölmüşüz esasen yaşamayı bekliyoruz.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta