Yabancı değil; içimizden biri

bir elektrik kaçağıdır o
ona dokunmak
onunla dans etmeye kalkmak
mayınlarla oynayan
savaş çocuklarının yaptığından
daha az çılgınca değil...
o hiç ummadığın bir zamanda
hiç düşünmediğin bir yerde
ayaklarının dibindeki
topraktan patlatır seni
bir mayındır o
yalnızca bir çocuğun zevk alarak oynayacağı....
bir kere çarptımı sana
dumana bürünür dünyan
göğsüne bir mızrak inmiş gibi olursun
azıcık kımıldasan
el değmemiş acılar senindir,
çekip çıkarmaya çalışsan
sonun durdurulamayan ölümdür.....
bir mızraktır o
saplanan ciğerine
varlıpı acı
kaçışı ölüm...
hani yoldaşın vurulur
avuçlarına yağar kanları
incinir
piç bir sıtmaya tutulmuş gibi olursun
annen ölür
kardeşin yanar gözlerinin önünde
sen hep
tek tip acı duyarsın
ama o elbiseyi giyindinmi bir kere
-ki bütün tanrılar,dinler 'çıkarın onu' demiştir-
tüm hücrelerine
saç uclarına kadar
yüreğinden
ruhunun en ucra köşelerine kadar
her derfasında
tanımadığın bir ateşle yanarsın
dilini bilmediğin bir yangındır o
konuşulması yasak
cümleleri birer bıçak
her değdiğini parçalayan...
koca
eşkiya bir federe devlettir o
bütün güzellikleri
bütün aykırılıkları
ve bütün hüzünleri
pençelrinde kendi zoruyla tutan
tek farkla ki
hem verdiği acıları seversin
hem de sevinçleri...
ve o an
o ilk an
on yüzlerce asırdır
bitmesini asla istemediğin
zaten bitmez bir ömür..
hummalı bir hastalığın
ilk mikrobunu kapmaktır adeta
mikrop sessiz
mikrop herkeslerden habersiz
yürür bütün damarlarında
ama sen
çoğu zaman pasif elemansın
bu kurtarma operasyonunda....
tek ilacının
hastalığın ta kendisi olduğu
derin bir koma halidir o...
Aşk mı?
deryaların kayaları kucaklamasıdır yumuşakça
ve her dinde en tehlikeli günahtır tanrılarca.
niyedir bilirmisin yasaklamıştır onu tüm otoriteler
değil mi ki
tanrısallığın mayasını kavramak yolundaki
en büyük
en köklü adım
SEVMEK? .....

(2002)