Yabancı Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Haksız da sayılmazsın:
Ben bile yabancı görünmeye başladım kendime,
Aklım kendime yabancı,
Yüreğim yabancı.
Bu umutlar benim umutlarım değil.
Böyle miydi benim bu gönlüm, bilmiyorum?
Böyle miydi neş ‘eli ruhum,
Hüzün nedir bilmeyen bedenim,
Henüz ak bile düşmemiş saçlarım,
Seni aramak için yaratılmış ayaklarım
Böyle miydi?
Güneşimin batıdan doğup doğudan batacağı
Aklıma mı
Gelirdi?

Biliyordum sevdanda eriyeceğimi,
Perperişan olacağımı biliyordum.
Boşuna değilmiş yüreğimin çilelere dayanamayışı,
Umutlarımın yaprak dökmesi sonbaharsız,
Bayramlarımın yaslara yenilmesi.
Meğer ne kadar da kolaymış
Ben ‘in beni
İrdemesi.

Gözüme birer zirve gibi görünenler birer uçurum,
Bal-kaymak sandığım aşlar ağu,
Renkli düşleri kalmayan uykularım birer işkence,
Gün sandığım yıl çıkar oldu,
Gündüz sandığım da
Gece.

Sen beni yabancılamışsın, çok mu
Ben bile beni yabancı saydıktan sonra?
Baksana; ellerim yabancı,
Gözlerim yabancı,
her şeyim yabancı,
Belli ki; sen bile beni bana benzetemedin,
Beklenen bir tek küçücük selamı bile
Veremedin.

(Hikmet BARLIOĞLU (1933-2003) 'nun
YILDIZLARIMI KOPARMAYIN İsimli Serbest Şiirler 'inden >73-74/100)