Yabancı...! Şiiri - Emsal Toprak

Yabancı...!

Hatırlamaz oldu kimse kimseyi
Dostluğu unuttuk yabancılaştık
Her yolu mübah görüp karartınca enseyi
Eğri yolu tuttuk yabancılaştık

Menfaatimiz bitince selamı kestik
Bahaneler uydurup sebepsiz küstük
Karayel olduk dört mevsim estik
Mesafeleri uzattık yabancılaştık

İlk adımı bekledik birbirimizden
Bir türlü atamadık kibirimizden
Baba dostları gidince şehirimizden
Ata ocağını sattık yabancılaştık

Şimdiki hanelerde sevgisiz yaşam
İstenen bir tek şey her gün ihtişam
Güneş birgün bizsiz doğacak paşam
Kuş tüyünde yattık yabancılaştık

Gurbetten sılaya engel çoğaldı
Cenazeler yaban ellerde kaldı
Kimisi ağıt yaktı, kimi saz çaldı
Mateme neşe kattık yabancılaştık

Düğünler bayramlar birleştirirdi
Mevlütler kandiller gürleştirirdi
Bir tebessüm su-i zanı körleştirirdi
Gülmeyi unuttuk yabancılaştık

Hayat kitabının her sayfasını
Kahırla doldurduk gönül tasını
Kendi ölümüzün tuttuk yasını
Ruhumuzu kanattık yabancılaştık

Kök gevşedi oynadı taşlar yerinden
Yükte ağır pahada hafiflerinden
İstikamet alınınca bakar köründen
Olgunlaşmadan yettik yabancılaştık

Yüzü nurlu ataların anaların asası
Yadigarların en güzeli en hası
Asırlardır kilitli emanetler kasası
Naylon baston ürettik yabancılaştık

Kervan gelecek diye bekliyor hancı
Güneş doğmadan önce doğuyor sancı
Yitirince kadere olan inancı
Umudu terk ettik yabancılaştık

Hep önünden yürüdü korku ecelin
Halbuki tek bineğiydi ümit emelin
Tercümanı olunca rüya amelin
Yazgımıza küstük yabancılaştık

De ki, Ben bu çarpık çağın yabancısıyım
Kervan bekleyen yolun tek hancısıyım
Gelecek müjdeli haberin ilk sancısıyım
Tarihe temel attık...! Yabancılaştık.
Emsal TOPRAK..