Yabancı Şiiri - Mehmet Soysal

Kaç vakit oldu
Kimse çalmaz kapımı
Yağmurlarda küstü sanki
Vurmaz pencereme
O çok sevdiğim kahvehane kapandı artık
Dallarına konan kuşları seyrettiğim
Ağacı dün sabah kestiler

Bir gece bir ben kaldım bu şehirde
Bir de kaldırımlar
Ah o canım kaldırımlar

Her taşında bir ayak izi
Hiç değişmez hiç üşenmez
Ve hiç gocunmaz ezilmeye
Tıpkı yüreğim gibi
Tıpkı benim gibi

O kadar çok keşke var ki içimde
Bir o kadar pişmanlık
Seninle yaşadıklarımdan çok
Yaşayamadıklarımız var yüreğimde

Ben bir garip kaldırım taşı
Sen hep beni ezip geçen o yabancı

Örneğin seninle hiç dost olamadık
Hiç bi zaman omuzlarımda elini hissetmedim
Varlığını yanımda hiç görmedim

Seninle elele tutuşup
Cadde boyu hiç yürüyemedim
Parktan bir çiçek koparıp saçına takamadım

Adına bir şiir yazıp
Yüzüne okuyamadım

Karşılıklı oturup bir çay içemedik örneğin
Aynı masada yemek yeyip
Aynı sabaha hiç uyanamadık

Sanki ben bir kaldırım taşı
Sen beni ezip geçen o yabancı

Söylesene
Hiç düşündün mü bunları

Hala bilmezsin en sevdiğim rengin
Gözlerinin rengi olduğunu

Sürekli dinlemek istediğim şarkının
Senin sesin olduğunu

Nerden bileceksin ki
Ben bir garip kaldırım taşı
Sen hep beni ezip geçen o yabancı

Şimdi sanki hayatla ladese tutuşduk
O hep bana yalnızlık uzatıyor
Ben hep aklımda diyorum
Hep aklımda

Biliyor musun
Neyse bilme
Susmak istiyorum
Uzun uzun
Sessizliğimle içimdeki seninle
Konuşmak istiyorum

Elimi atıp yüreğime
Sensizlikle uyumak istiyorum

Kim bilir belki bir daha görüşmemek üzere
Kim bilir belki bir daha uyanmamak üzere

Şimdi uyuyorsun içimde
Sakın uyanma

Uyanırsan sen yine yabancı
Ben ezip geçtiğin o garip kaldırım taşı