YABANCI
Güneşten utanırdı dönmezdi yüzünü.
Utanırdı yıldızlardan, başı hep önde.
Yalnızdı.
Unutmuşlardı.
Gündüzleri bile yandı da…
Ad’sızdı.
Dayanamadı.
Patladı.
Sokak ve insanlar,
Tuhaf tuhaf baktılar.
Birine dokunmadan…
Karanlığını kucakladı.
Ay sızdı.
07.06.2007
Dilhal Kitan'tan
Kayıt Tarihi : 14.1.2009 09:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!