Yabancı Şiiri - Sevinç İnal

Biri duruyor kıyısında denizin
Kan rengi gözleri tezat suyun mavisine
Elindeki taşları veryansın savuruyor
En uzak sandığı yere fırlatıyor kalbini
Zavallı yabancı küfrün denize mi?
Bence kader vurmuş seni elleme
Suçsuz o deniz rengin mavisine baksana
Bir şey mırıldanıyor dudakları
Yine Tanrıya duası sıkıştı ya başı neylesin yok başkası
Gün yazın ortası, ama ne dediyse yabancı
Dondu denizin yüzü, kapkara oldu birden sanki inledi sesi
Esmer tenliydi adam dev gibi iri yarı
Sanki girse denize sel götürür dünyayı
Kulak kabarttım ona, ne dedi de denize karardı böyle?
Ah diyordu sevdiğine ah..
Damla damla düşüyordu gözlerinden sevgisi
Duası Tanrıya ama adeta yürek iniltisi
Yandım diyordu kül bile kalmadı ardımda
Şu deniz ne, sevgimin yanında damla sadece
Ama diyordu ama
Gözlerinden kalbine inemedim ben senin
Açamadım gönlünü sevemedin sen beni
Deryayı tutuşturdun sen buz kaldın sevgili
Tanrım diyordu adam Tanrım
Karart denizin mavisini kurut şu deryasını
Tanrı bile dayanmadı bu iniltiye
Sanki tamam diyordu yabancıya tamam
Karartarak denizi
Tamam diyordu yabancı, tamam...