Yabancı Şiiri - Hüseyin Tuztaş

Hatıralar unutulmuş

Gerçekler bana yabancı

Ümitler dert de kurumuş

Sevgiler bana yabancı

Dört mevsim sıra sıra

Dördü birbirinden kara

Yaşadığım o hatıra

Gerçekle bana yabancı

Konuştuğum kelimeler

Sanki bölünür heceler

Yalnız geçen bu geceler

Gündüzle bana yabancı

Yürüdüğüm saatlerce

Yollar bir an bitince

Etrafta herkes gülünce

Tebessüm bana yabancı

Geçerken yıllar çok sessiz

Hafta boş günler anlamsız

Hayal bitti gerçek cansız

Rüyalar bana yabancı

Uzun geçti bura da yazlar

Yanar dilde çoğu sözler

Kaybolunca kalpte sazlar

Telleri bana yabancı

Coşkun akan bir sel gibi

Bekleyince son ümidi

Yalnız görünce kendimi

Başkası bana yabancı

Bahar gelip gül çıkınca

Soldu gitti bir bakınca

Uzanıp ben koklayınca

Kokusu bana yabancı

Caddeler insan dolunca

Bahar kışa kaybolunca

Dertler bir bir uyanınca

Mutluluk bana yabancı

Harfleri sıralayınca

Bütün hayatım boyunca

Yazdığımı okuyunca

Anlamı bana yabancı

Laçka bir hayat çekersen

Dünya hoştur boş verirsen

Düşman kalkmış gelirken

Uyumak bana yabancı

Hüseyin’im çaresizsen

Delirirsin düşünürsen

Millet düşmanı yürürken

Oturmak bana yabancı