Yaban sevişler Şiiri - Filiz Kalkışım Çolak

sızıya doyacak gurup
irislerini sek içtiğimiz kuytular öylesi bir bahar doğacak

pespembe kurumları sayıklayacak ağanını koynun
kirazlar ısınacak
toy bir beyaz yavrulayacak
yavrulayacak ah
sen bucaklarda kirpiğinden süzülürken gökkuşağının
yaldızlı kıyıların kucağından delinip geçtiğimiz
bir masal sızacak

eteğini arayacak aydınlığında ay pare kızı kuzeyin
ağzı çatlayacak nergislerin
sağanaklar parçalanacak ham dudusu köklerin
ücralardan sıçrayacak üstümüze cıvıltılar
peçesi yüzümüzde sedalı ışıyışların
mercan sabahlar tutulacak

taze ışkınlar açacak suyumda nazı cilvenin
yalana çıkacak yaşananlar
biraz daha kal dercesine bakarken ayrımlardan
imdadı pencerelerin ah

‘’gergedanları
yaban sevişlere sürdüğümüz kavuşmaların canım
en çok ah! en çok evcil yanı acıyacak’’

kucak kucağa düşeceğiz sıcağından kürenin
gök düşecek

‘’saçlarından dolanan gecelerin
özgür denizlere süzülen çığlığı kopacak’’

fırtınalar boşalacak yelelerinden
kan revan dizleri üstünde çırpınırken
ne özleminde hasret ne düş
oylumlarda yanan yalnız sen bir tek sen olacaksın
gözlerinde sonsuz kalışlara akacak sevda!