Yaban Gülüm Şiiri - Mehmet Özden Biçer

Yaban gülüm, sevdiğim, içimdeki hoyrat gam,
Senin ile başladı benim kendimle kavgam,

Bir son bahar hüznüydün, eylülü tattım sende
Seni hep seveceğim, sen bırakıp gitsen de,

Çünkü sevmek erdemdir, çünkü sevmek emektir,
Ve çünkü yaban gülüm, sevmek vefa demektir.

Ela gözlerin kadar sevdim seni sevmeyi,
Zehir olsa da gülüm, bana bu aşkın meyi.

Sen çorak mevsimlerin, hoyrat yaban gülüsün,
Sen hazanlarla kaplı, firkatla örtülüsün.

Pembe düşler kurardım ve gemiler kalkardı,
Birden battı gemiler, beni bu firkat sardı.

Benim dünyam pembeydi, seninse giydiklerin,
Pembe düşlerden bana bir sızı kaldı derin.

Firkat alın yazımdır, sana gitme diyemem,
Ateşlere yansam da senin ardından her dem,

Taş basarım bağrıma, haydi git yaban gülüm,
Masum düşlerim gibi sen de bit yaban gülüm,

Aldırma sitemime, benim hırsım eylüle,
Madem ki gidiyorsun, haydi git güle güle.

(2004)