Yaban Gülüm Şiiri - Nilgün Acar

Tepeden tırnağa
sevdasın
yaban gülüm
kuşların dillendiği
kelebeklerin seviştiği
gözlerinde güneş
yalım yalım tutuşarak
türküler söyler
belinde amansız fırtınalar
devrileceğin günü bekler
kırılırsın dal dal
dökülürsün yaprak yaprak
direnirsin
canını dişine takarak
bilmezler seni
kentlerdeki sera çiçekleri
oysa ben kokladım
bir parmak balından tattım
yandım
yaban gülüm
yolcuydum yolunda
şebnemdim koynunda
özlemdim boynunda
bir yığın anı ektim
damarlarındaki özsuyuna
çarkların dişlilerin
tanrısı değilim ki
sana başka yazgı yazamadım
utancımsın insanlığımda
binbir gece masalı
diken diken sızısın içimde
zamanın durağansız akışında
bilmesen de ellerim ellerinde
yaban gülüm
çok iyi biliyorsun
en güzel ışıklar
karanlığın dölyatağında