Yaban Gülu Şiiri - Mehmet Çobanoğlu

Yer, gök benim çığlığımı duymuyor
Giden baharımda geri dönmüyor
Dert bende, volkan bende, ateş bende
Beni sürükleyen acı durmuyor

Beni cezbeden bir güle tav oldum
Yandım tutuştum üstelik lal oldum
Ah ile vah ile geçerken ömrüm
Şu başıma vura vura kör oldum

Ben öyle bir yaban güle bağlandım
Fırat, Aras, Dicle oldum çağladım
Bazen Mecnun bazen Kerem oldum
Yemedim, içmedim her gün ağladım

Bu yıl kar, kış bana yaramadı
Yaram azdıkça kabuk bağlamadı
Meğerse benim ne çok derdim varmış
Tüm uzmanlar, saymanlar sayamadı

Beni sürükleyen acı dinmiyor
Afra-tafralar içime sinmiyor
Duygularımın farkından olmayan
Beni bitiren gam, keder gitmiyor

13.12.2015
İstanbul