Yaban Gülü Şiiri - Hasan Hüseyin Kaynak

ve geceler yıkılmıştı omuzlarımıza
bir ceylan kaçardı düşlerimizde
karanlıklar sarmalardı bitmeyen hayallerimizi
gözlerinden belli olurdu vurulduğun
tutulurdun biliyorum yaban gülüm

yeter ki solmasın güz gülü dalında
ve yeniden yeşersin her baharda
yine kıyılara vursun tüm hırçınlığıyla gemiler
bulutlar boşaltsın yüreğimize gözyaşlarını
ağlamasın hiç kimse sakın ayrılığımıza yaban gülü

bilirsin ki hiç dayanamam hıçkırıklara
beynimi kemirir hissizlik ve sensizlik
sen şimdi başka baharlarda yaşarsın
bense her vurulduğum da yüreğimde yine sen

her sonbaharda sensiz ölürüm
vururum atımı dört nala sensiz seni ararım
her köşe başında bir dilenci misali el açarım
rüyalarımda yakalarım yaban gülü seni
ama dokunamam bilirsin ki;
sensizliğe hiç dayanamam...