Uykudan uyanmaya zorunlu düşler,
Ütopik zincirleri kırmaya kederli gönüller.
Sevgiyi kırmızı okyanusta,
Sessizlikle zehirledim bu gece.
Şehir karanlık zindanlarda pusuda şimdi...
Kör gözlere mum yaktım da,
Dar sokaklarda kaçıyor aydınlık.
Dünyayı da yaksam uğruna,
Zaten ufacık kalıyor.
Ey uçsuz bucaksız diyarların,
Pembe bakan yaban gülü! ..
Seni kimselerin görmediği,
Kuytu bir yerden derdim.
Dikenin battı da dilim kesildi,
Canımı acıttın söyleyemedim.
Senle geçen günler ve
Bir ömür sensizlik...
Yeni tuzaklara yakalanmamak için
Sen ve Ben!
Yaban ve Gülü...
Burcu Karakaya
Antalya,01/07/2006
Kayıt Tarihi : 3.7.2006 15:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!