Yollarımız burada ayrılıyor,
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Devamını Oku
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
bende bi köy cocuguyum biz hayatın acımasızlıgını yeni öğreniyoruz nedenmi?cünkü kalbimizde zerre kadar kötülük yok bunu istifade sayan insanların kurabnı oluyoruz ne diyeyim kim ne ekerse onu biçer
Yaban Çiçekleri
“ Tüm köy çocuklarına”
Elinde bir parça kuru ekmek
Arasına sıkıştırmış otlu peyniri
Çökmüş kerpiç duvar dibine
Böyle beslenir yaban çiçekleri
Çorapsız ayaklar nasırlı
Baltacı ayakkabısı giyerler
Kendinden emin atar adımlarını
Böyle yürür yaban çiçekleri
Yere serili yataklarda yatarlar
Üzerlerini bin bir ümitle örterler
Ter kokan bu yataklarda
Düşlere dalar yaban çiçekleri
Onlar benim dünyam
Onlarda buldum gerçekleri
Koklamaya elim varmaz
Narindir yaban çiçekleri
Özledim bakışlarını şimdiden
Duymak istiyorum seslerini
Saatlerce ders vermek istiyorum
Bilgiye susamış yaban çiçekleri
Onlar betonlaşmış hayatı tanımazlar
Ancak tanıdık birbirimizi
Dağların eksilmez kokulu süsü
Sevgiden uzak yaban çiçekleri
Unutamıyorum konuşmalarını
Eksik bırakılan sözcüklerini
Sevmiştim onların bu huylarını
Sevilmez mi yaban çiçekleri
Kendi kaderlerine terk edilmiş
Yaşam kavgaları değişmemiş
Kimseyi sevememiş
Ürkütülmüş yaban çiçekleri
Bilmezdim evlat sevgisini
Onlarla tattım en yücesini
Bilseniz ne çok seviyorum
Sizi yaban çiçekleri
Erken yaşadım evlat acısını
Kim kaydetti yetmiş evladını
Bir günde yitirdim
Sizi yaban çiçekleri
Şiiri okurken duygulandım...
Zira ben de yaban çiçekleri olmasa da yetmiş evladımı kaybettim..
Hem de anlayamadığım bir yasak yüzünden...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta