Yaban Çiçekleri Şiiri - Abdulkadir Erdem

• 

  Doğan İşlek

  bende bi köy cocuguyum biz hayatın acımasızlıgını yeni öğreniyoruz nedenmi?cünkü kalbimizde zerre kadar kötülük yok bunu istifade sayan insanların kurabnı oluyoruz ne diyeyim kim ne ekerse onu biçer

  Devamını Göster

  • 0
  • 0

  Cevap Yaz
• 

  Ayşe Hazan Aydın

  Yaban Çiçekleri
  
  
  
  “ Tüm köy çocuklarına”
  
  Elinde bir parça kuru ekmek
  Arasına sıkıştırmış otlu peyniri
  Çökmüş kerpiç duvar dibine
  Böyle beslenir yaban çiçekleri
  
  Çorapsız ayaklar nasırlı
  Baltacı ayakkabısı giyerler
  Kendinden emin atar adımlarını
  Böyle yürür yaban çiçekleri
  
  Yere serili yataklarda yatarlar
  Üzerlerini bin bir ümitle örterler
  Ter kokan bu yataklarda
  Düşlere dalar yaban çiçekleri
  
  Onlar benim dünyam
  Onlarda buldum gerçekleri
  Koklamaya elim varmaz
  Narindir yaban çiçekleri
  
  Özledim bakışlarını şimdiden
  Duymak istiyorum seslerini
  Saatlerce ders vermek istiyorum
  Bilgiye susamış yaban çiçekleri
  
  Onlar betonlaşmış hayatı tanımazlar
  Ancak tanıdık birbirimizi
  Dağların eksilmez kokulu süsü
  Sevgiden uzak yaban çiçekleri
  
  Unutamıyorum konuşmalarını
  Eksik bırakılan sözcüklerini
  Sevmiştim onların bu huylarını
  Sevilmez mi yaban çiçekleri
  
  Kendi kaderlerine terk edilmiş
  Yaşam kavgaları değişmemiş
  Kimseyi sevememiş
  Ürkütülmüş yaban çiçekleri
  
  Bilmezdim evlat sevgisini
  Onlarla tattım en yücesini
  Bilseniz ne çok seviyorum
  Sizi yaban çiçekleri
  
  Erken yaşadım evlat acısını
  Kim kaydetti yetmiş evladını
  Bir günde yitirdim
  Sizi yaban çiçekleri
  
  Şiiri okurken duygulandım...
  Zira ben de yaban çiçekleri olmasa da yetmiş evladımı kaybettim..
  Hem de anlayamadığım bir yasak yüzünden...
  
  
  
  

  Devamını Göster

  • 0
  • 0

  Cevap Yaz

TÜM YORUMLAR (2)