Yababilirsen Şiiri - Aysel Çoban

Açık tenli sabahlar, esmer günlere yerini bırakır
Bir misket katılığı hüzünler, umutları kovalar
Hazan mevsimini hatırlatır, kabuslu rüyalar
Kaç, kaçabilirsen.

Yüreğinin ıssızlığı, özlemlerin sahiline vurur
Her vuruşlar, alıp götürür yalnızlığın derinliğine
Son çırpınış gözlerde, acımasızca kaybolur
Kurtul, kurtulabilirsen.

Sessizlik yaren, açılımsız sözlerde
Dört duvar esareti kurulu hislerinde
Ne bir ses, ne bir nefes, sadece muhtaç bir yürek
Dayan, dayanabilirsen

Sığ bir duygu kaplar içini, dönüşümsüz
Gönül, oynak havalar arar, çaresiz
Gel, çal oyna dersin, ritimleri bilmezsin
Yap, yapabilirsen

Kelebek narinliği kelimelerde, aldanırsın
Manaları dinleyen, nağmeleri görmezsin
Bilmenin ötesinde bilinmezliğin, yıkılırsın
Affet, affedebilirsen

Bir tepeleme yığıntı istekler, hayal kırıklığında
Gideni anarken, geleni hatırlamazsın
Bak, gör dersin, unutmak sancısı çekersin
Unut, unutabilirsen