kilimsiz bir evse köşkümüz
otururduk hasıra yar
ölümsüz kalıp aşkımız
okur meydan asıra yar
akşam vakti batarken gurup
seninle olmak şerbet şurup
diz çökerdik ve.. bağdaş kurup
çağdaşlık muassıra yar
bakan bilirmi yoku hiçi
yakıyor gözlerinin içi
ben oğlak olsam sense keçi
melerdim ardın sıra yar
yeter şu bana kalbini aç
günlerce beklerim aç bilaç
hasta olsan başında ilaç
verirdim ara sıra yar
ayrı ayrı geçmez ömür
açmışım bağrı gelde gömül
başkasına verirsen gönül
sultan olma mısıra yar
rüzgarmı ekermiş fırtına biçen
olursan dilerim başkasın seçen
yollarından sakin gelip geçen
köpek bile ısıra yaaar..
Kayıt Tarihi : 9.12.2009 10:59:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hüseyin Demircan](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/12/09/yaar.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!