Yaşam bu işte Şiiri - Mehmet Tuncer

YAŞAM BU İŞTE…
Dün,
Bütün gün..
Her yerde benimleydin.
Gülümsedikçe güzelleşen yüzün
İnce belli çay bardağımda gülümsüyordu…

Şehrin sokaklarını dolaştık
Parkta bir ağaca adımızı kazıdık
Vitrinlere baktık
Pembe gülleri dalında okşadık
Senin eline diken battı
Benim yüreğim kanadı...

Mevsimin son yağmuruna
Hazırlıksız yakalandık...
Ellerini avuçlarımda ısıttım.
Saçlarını göğsümde kuruladım
Dudaklarında üşümüştü
Belki korktum
Belki rüya biter diye
Belki de kızarsın diye
Platoniğimsin diye
Farkıma varma diye
Bitmesin diye
Öpemedim...!

Bulutlar çekildi
Güneş geldi..
Sokaklar canlandı
Kumru kuşları ağlamaya
Serçe kuşları arsızca
Sevişmeye başladı...

Gözlerimde uçuştun
Adımla sen seslendin
İşte;
İşte sen karşı kaldırımda idin
İlk adımımı attım
Tiz sesli bir klakson çaldı
Şöförde korku dolu gözler
Meraklı kişiler
Sırtları bana dönük ellerinde cepleri
Birileri canlı yayında
Birileri selfie derdinde…
Yaşamakla ölmek arasında
İnce bir çizgide olan
Bir nefes alıp verememe
Savaşını veren ben…
Yaşam bu işte..!