Ya Sonu Gelmezse Şiiri - Zeliha Özger

Yüreğimin sayfalarından kopan satırlardı çocukluğum
Sen vardın orda, ailem vardı
Sana karşı duyduğum belli belirsiz sevgi vardı
Ümit dünyamın inşaatıydı o dönem
Yüreğimin labirent sitesinin en güzel dairesinde ikamet ederdiniz
Yüreğime ağır gelmezdi bunlar
Bilirdim beni sevdiğini
Hep sizin bir bütün olduğunuzu düşünmüştüm
Çocuk aklımla kanıtı gamzelerinizdi ortak yanınız
Düşüncelerim bir masal olduğunu anlamaktı
Beni yıkan
Ve koşar adım karamsarlık istasyonuna
Sürükleyen gerçek
O günden bu güne durak durak
Umudu arıyorum
Yüreğim bir yerde perişan, ümitlerimin avuçları titrek
Ya bulamazsam mutluluğu, ya sonu gelmezse rayların