Ya Sen....? Şiiri - Şafaknur Yalçın

Yoksun…
Geceler gibi uzaksın..
yokluğunun dilimde bıraktığı acı
yüreğimdeki ince sızı,yüzümdeki burukluk
sen gelince koşar adım kaçıveriyorlar köşelere,
bitiriveriyor hepsi…
ve senin için çarpan bu yürek deli bir ırmak gibi çağlıyor
renkler daha bir canlanıyor
mavi daha da bir güzel mavi oluyor
ve
rüzgârda sallanan yaprak misali titriyor bu beden senin için
sımsıcak ve utangaç bir tebessüm kaplıyor yüzümü:
küçük bir çocuk edasıyla…
şükrediyorum Allahıma “yaşamak ne güzel” diye…
kayboluyor bütün korkular,yersiz endişeler seninle,
zaman bir su gibi akarken yanında duruveriyor sanki…
sen yanımda olmadığın zamanlarda bile
her yerde her an seninle doluyum
seninle nefes alıyor bütün hücrelerim
ama yoksun,
uzaksın şimdi
böyle severken yürek dayanamıyor yokluğuna,ayrılığına
yokluğunda
renkler yok oluyor ve flu oluyor hayata dair her şey,
buğulanıyor gözler ve kan ağlıyor yüreğim.
işte seninle ve sensiz ben böyle yaşıyorum
ey sevgili
ya sen? ? ? ? ? ?

Hadi..ne olur
Gel artık,
Mesafeleri kör kuyulara gömelim
Gell ..!