Ya sen... Şiiri - Mehmet Tunçer

Arama diyorsun ya bana
Nasıl aramam…
Düşünme diyorsun ya beni
Nasıl düşünmem…
Özleme diyorsun ya beni
Nasıl özlemem…
Sevme diyorsun ya beni
Nasıl sevmem…
Ama sen;
Kesip at tırnağın gibi.
Silkele at yaprak gibi.
Süpür at toz gibi,toprak gibi..
Bu kadar kötüyüm öylemi
Bu kadar kirlettim içini öylemi
Bu kadar..Bu kadar…Öylemi
Olsun be..
Canın sağ olsun…
Aramam
Düşünmem
Özlemem
Sevmem nasıl derim..
Anla işte insanım
Etten, kemiktenim işte..!
Sabahların gün doğumlarında
Akşamların gün batımlarında
NUR düşmüş gecelerde
Uykuya yenik düşüp uyuduğumda
MELEKLER notlarını düşerken omuzlarımda
Düşünme demene
Özleme demene
Sevme demene aldırmam
Düşünürüm… Özlerim… Severim…
Ya sen
Ya sen..!
Nasılsa.
Bu kış bitecek
Bahar yine gelecek
Çiçekler yine açacak
Güllerini korurken dikenleri
Beyaz, büyük bir KELEBEK uçuşurken yapa yalnız
Gelip konduğunda avuçlarına
Gözlerinde iki damlacık gözyaşıyla
Beni aklına getirme
Özlemedim de
Düşünmedim de
Sevmedim de
Tut tutabilirsen gözyaşlarını
Ağlama bakalım ağlamaya bilirsen…