Ya Sabır Şiiri - Necdet Karasevda

toprağı
ve suyu
ve rüzgarı
ve ateşi kuşandım
bir kalp bir de beyin aldım kafesten içeri
kırlangıç ölümleriyle üşürken kirpiklerim
mezopotamya’da güneşe tutundum
gılgamış oldum, mem oldum, ibrahim oldum
mancınıklarda sallandırıldı ruhum
bulutlara hasret
çatlak dudaklı kıtlık anlarında
kurtlar kemirdi fikirlerimi
esaret zindanlarında
antik işkencelerde inledi varlığım
sonra sakallarından asıldım eyubun
kurtlarla doldu göz kapaklarım…
baştan ayağa eyüp oldum
sabır oldum
içime geçti yumruğum.
sustum…
bir cümle yankılandı o an
kalbimin kanayan yanlarında:
ya sabır!
ya sabır!

gecenin çocuklara masallar
anlattığı zamanlardan arta kalan
kent düşleriyle düştüm uçurumlardan
ölüşler, sürgüne gidişler sardı
ruhumun hicran karası duvarlarını…
esmer tenli bir ülkede
esmer bir kalp taşımanın
esmer ezikliğini taşıdım
esmer yüreğimin sırtında
nice ağıtlar yakıldı adıma…
analar benim için boğuldu kanlı gözyaşlarına…
ve yazık yazgılara ağlarken ben
baştan ayağa eyüp oldum
sabır oldum
içime geçti yumruğum.
sustum…
bir cümle yankılandı o an
kalbimin kanayan yanlarında:
ya sabır!
ya sabır!

gündüzleri sus-ulan
geceleri konuş-ulan
çöl çocuğu zamanlardan geçti bakışlarım…
umutlarım yitti bazen fırat hoyratlarında
tigris geceler boyu kan ağladığında
baştan ayağa eyüp oldum
sabır oldum
içime geçti yumruğum.
sustum…
bir cümle yankılandı o an
kalbimin kanayan yanlarında:
ya sabır!
ya sabır!