Ya Resulullah, Şiiri - Çağdaş Öztürk

Düşündüm de Ya Resulullah;
Seni anmak,
Anılmanı sağlamak bir şiirle
Ancak sana aşık olmakla olur.
Sana aşığım!
Gerçek aşığının gazabından korkarak;
O Kahhar,
Sen Habibullah’sın.

Bu aşk geçici olamaz,
Bu dünyada kalamaz,
Mezardan, mahşerden
Cennet ve cehennemden korkamaz,
Anne, baba, çoluk-çocuk tanımaz;
Uğruna,
Sevenin canı dahil
Feda edilmeyecek hiç bir şey olamaz.
Sen olmazsan ve sensiz
Böyle bir aşk imkânsız:
İsterim ki sev beni!
Gerçek aşığından biraz utanarak;
O Vahhab,
Sen Habibullah’sın.

Bilmem ki seni nasıl övmeli
Hem çok, hem de çok güzel şeyler söylendi
Hem de bin dört yüz yıldan beri.
Üstüne ne eklemeli?
“Sen olmasaydın…”
Âlemleri uğruna yaratmışsa Allah
Ona olmuşsan Habibullah
Daha ne denebilir ki?
Derim ki:
Sensin güzeller güzeli!
Gerçek aşığının affına sığınarak;
O Kerim
Sen Habibullah’sın.

Bir perde kala Âlemlerin Rabbine
Değil mi ki bakmak yerine yüzüne
“Ümmetim” deyip bizi istedin:
Ümmetinim cennette beraber olana kadar.
Benimle ol!
Gerçek aşığına az uzak durarak
O Halim
Sen Habibullah’sın.