Ya Resulullah Şiiri - Yunus Öndoğan

Bir yağmur tanesi olup düşsem.
Mübarek beldenin dağlarına.
Çocuklar gibi şad olup gülsem.
Girsem cennet kokulu bağlarına.

Sana uzaktan baksam.
Kendimi aşkına yaksam.
Su gibi kıvrılarak,
Bastığın aziz yerlere aksam.
Derdimi bir tek sana anlatsam.
Ya Resulullah Medet.

Mahcubiyetten başım düşse öne.
Bu benim bahtım bilmem ki nasıl döne.
Yerlere düşsem yana yakıla döne.
Dönüp baksan bir kez bana.
Belki içimdeki yangın söne.
Ya Resulullah medet.

Rüzgarın savurduğu yaprak olsam.
Dünyayı gezip dolaşsam.
Hasan, Hüseyin gibi
Mübarek boynuna sarılsam.
Su gibi aziz olan sevdana kansam.
Ya Resulullah medet.

Yetim bir çocuk olsam Mekke'de.
Mübarek ellerinle okşasan başımı.
Sana bakıp hüzünlensem.
Silsen gözlerimin akan yaşını.

Hayranlıkla baksam yüzüne.
Bir kez dokunsa bakışım.
Ashabını aşkla yakan gözüne.
Sen de tebessüm etsen bana.
Şad olup titrese ruhum.
Yerler gökler kulak kesilse.
Kalbimden yükselen aha.
Tüm zerrelerim teslim olsalar.
Alemlerin Rabbi Yüce Allah'a
Ya Resulullah medet.

Bilal-i Habeş gibi olsam aşkınla divane.
Mekke'nin kodamanları, zulüm ile yaksa beni.
Olsam da yıkık, dökük bir virane.
Yine de hep sevsem seni.
Kızgın güneşin altında hissetsem.
Ruhlara şifa gölgeni.
Cellatlarımın yüzlerine,
La ilahe illallah diye haykırsam.
Sevdamı dağlara, taşlara bağırsam.
Uzanıp giden mavi göğe baksam.
Gözlerinin hayaline dalsam.
Aşkınla eriyip kaybolsam.
Ya Resulullah medet.

Veysel Karani gibi kapına gelsem.
Her seferinde seni görmeden dönsem.
Dağlarda, yaylalarda Allah Allah söylesem.
Mahşere kalsa kavuşmalarımız.
Kevser Havuzunun başında.
Mübarek cemalini görsem.
Ya Resulullah medet.

Bitmiyor bu dünyanın elemi.
Senden gayrısı anlamaz çilemi.
Terki diyar eyleyip gitsem.
İbrahim Bin Edhem gibi.
Servetleri, sarayları ve ailemi.
Senin aşkınla gezsem diyar diyar.
Gözüm görmese şu fani alemi.
Bir tek sana diyeyim yar.
Ya Resulullah medet.