Ya Resûlallah! Şiiri - Muhittin Alaca

Dünya kan ve gözyaşıyla olmuşken harman,
Merhametinden bir dirhem ver, Ya Resûlallah!
Sızlayan yüreklerin derdine derman,
Şefkat ikliminden, bir merhem sür, Ya Resûlallah!

Sen olmasaydın, hicranların olur muydu tesellisi? Vuslat yolcularının, kalır mıydı neşesi?
Zulmün kin ve nefret köpüren nefesi;
Arşa dayandı, mazluma bir sabır ver, Ya Resûlallah!

On dört asır önce, kılıçlarından kan aktı.
Ebu Cehiller yerini, yeni asilere bıraktı.
Kalemlerinden irin aktı, kin aktı.
Paslı sinelere, hoşgöründen bir damla ver, Ya Resûlallah!

Gülün kıymetini, bülbüle sormalı,
Ötmemeli saksağanlar, kargalar susmalı.
Gül bağında, yâr kokusu esmeli,
Nur Cemâlinle, bir ferahlık ver, Ya Resûlallah!

Şefaat eyle, biz günahkâr ümmetine.
Çölün yağmuru beklemesi gibi, muhtacız himmetine.
Âlemler yaratıldı, senin yüzün hürmetine.
Sevgine susamışları, muhabbetinle kuşat, Ya Resûlallah!

Sensiz, bütün mevsimler hazandı.
Dünya, kaynayan bir kazandı.
Sevgi yağmurlarınla, kirler kazındı.
Rahmet ışığından, bir hüzme gönder, Ya Resûlallah!

Sana kavuşmaktır, rüyaların enfesi.
Küheylanlar gibi coşkulu gönüllerimiz, ey Nebiler Nebisi!
Umut heybemizde, bir gül bahçesi.
Keremini kesme bizden, Ya Resûlallah!