Ya Resulallah! (2) Şiiri - İbrahim Maraşlı

Ruzi mahşerde hizmetkarın olayım
Çölde açan o gülün kokusunu alayım

Yüreğimdeki dünya yükü hafiflesin aniden
Hafifledikçe kesilsin ayaklarım yerinden

Dünyada seni bulamaz da kaybolursam kasvetle
İsmini duyduğunda çarpan kalbîm ışığım olur mu Ya Resulallah?

Yolunu yolum bilsem açılsa tıkanmış damarlarım
Ömrümü ömrüne versem anlamını bulsa amaçsızlığım

Aklım havsalam almaz oldu çer çöp biriktirmekten
Boynuma kramplar girer here hiçe dönmekten

Isıt donmuş kalbimin buzlu yollarını
Aç sana yürümeyen hastalıklı ayakları

Dünyada hizmetkarın kıl beni
Kıldıkça her namazda kaldırayım haysiyeti

Seni bildikçe hayran kalan kalbim
Seni unuttukça kapkara oldu Ya Resulallah!

Saçımdan okşayıp sevseydin beni
Yüzündeki bir gülücükte ben olsaydım Ya Resulallah!

Verseydim başımı vereceğin bir emre
Huzurla ölen bir yoldaşında ben olsaydım Ya Resullah!

Karanlık bir çağda doğdum gözlerim kör
Işığınla yol göster bulayım gül açan bir çöl

Bilmiyordu ashabın benim bildiklerimi
Bilmiyorum seni bilmem gerektiği gibi

Layık olmadığımı bilsen de sev beni Ya Resulallah,
Riyakar nefsime merhem ol Ya Resulallah!