Ya Resulallah 2 Şiiri - Osman Bulut

Nurudur cemalin iki cihanın,
Yarasalar katlanamaz ziya'na.
Er geç uğrar bunlar da kör şeytanın,
Uğradığı o en büyük ziyana.

Kapkara gecesi gibi gündüzü,
Çözülmedi şu ırkçılık pürüzü.
Nefret bataklığı olmuş yeryüzü,
İnsanlık hasrettir sevgi dünyana.

Yegâne Sultansın aşk deryasında,
Nasipsiz korsanlar bunun yasında.
Sevgi, barış, hoşgörü dünyasında,
Zaten yer de yok akrebe, çiyana.

O bize müjdeci, biz O'na ümmet,
İsmiyle müsemma; Ahmet, Muhammet.
Koparamaz ne bir fert, ne de devlet
Sımsıkı bağlıyız Yüce Beyana.

O Hakk için çarpan kalbin şifası
Elbette çıldırır küfür tayfası.
Bunların ki Ebu Cehil kafası,
Küt beyinler kapılmış bir ceryana.

Bir noksanlık, kusur yok hayatında,
"Güzel ahlak" kemal bulmuş zatında.
Öyle sevilmiş ki Rabbi katında,
Kainat bir yana, O Kul bir yana.

Seni söyler; Yasin, Ven-Necm, Ved-Duha,
Sözün gönle cila, gıdadır ruha.
Veyl olsun saldırgan sefil güruha.
Garbı baştan sona saran tuğyana.

Küfrün hiç bitmedi bitmez hilesi,
İnsanî bir vasfı almaz selesi.
Şeytanın kuklası, kulu, kölesi
Sözde uygar; Paris, Berlin, Viyana...

Adın kadar zihnin, düşüncen batıl,
İnsan olamadın geçti onca yıl.
Müslümanlar lanet okur velhasıl
Hem sana, hem asılsız şayiana.

Hakk'ın Habibine melekler hayran,
Onu tanımamak en büyük hüsran.
Hayatı tertemiz, ahlakı Kur'an
Elbette ki okuyup anlayana.