Ya Resul Şiiri - Mehtap Bozkurt

Yıl 571...
Daha sen doğmadan önce...
Halk cemaline ermeden önce
Ya Resul...
Putlar,ateşler...Daha neler neler...
Hepsi ayakta...Gelip onları yıkmanı bekliyor...
Aradan aylar geçiyor ve sen doğdun...
Sen doğdun Ey Resulullah...
Sen doğdun Ey Nebiyullah...
Sen doğdun,sen,sen...
Senin doğmanla Melekler cezbediyor,
Ümmeti Alâ'da,Melekler inliyor.
Sen,daha küçücük bir bebek,
Süt bekliyorsun,ağlıyorsun Ya Resul...
Melekler isyanda...
Toprak verimini kesmiş halktan...
Bulutlar yağmur yağdırmazmış...
Güneş kavurmaktaymış insanı...
Hepsi senin için Ya Nebiyullah,
Hepsi senin için...
Mekke halkı bilmiyor ki mübarekliğini,
Bilseler böyle mi yaparlar Ey Resulullah...
Ve,mübarek insan Halime sütanneliği kabul ediyor,
Seni kendi yavrularından ayırmıyor Ya Resul,
Seni öyle seviyoriöyle seviyor ki çooook...
Zaten öksüz gelmişsin dünyaya 6 yaşındaykende
Anneni kaybettin.
Artık amcanın yanındasın...
Çok küçüksün ama adını Muhammed-ül Emin koymuşlar bile.
Sen küçücük yaşınla,insanlara örnek seçilmişsin Ey Nebiullah
Ve kırk yaşındasın...
Daha sana peygamberlik verilmeden,
Kendinde farklılıklar hissediyorsun...
Hira'da dua ediyorsun Rabbide;
''Ey Rabbim! Günahlarımı bağışla! '',diyorsun.
Ve sonunda peygambersin...
Ümmeti Alâ'ya çıkıp haykırıyorsun;
''La ilahe illallah,La ilahe illallah'',diyorsun.
Artık ateş yok,put yok...Sen varsın Ey Resulullah,
Sen varsın Ey Nebiyullah,
Sen varsın,sen,sen...
Yar olan sensin Habibullah...
Var olan sensin Nebiyullah...
Gelişinle putlar yere serildi,ateşler söndü,
Artık sana inanış var,senin Rabbine inanış var...
Ve altmış yaşındasın...
Daha vefat etmeden önce...
Çok hasta ve yorgun düşmüşsün...
Ama namazından,niyazından ayrılmıyorsun Ey Nebi...
O halinle insanlara yardım ediyorsun.
Aradan günler geçiyor...Mekke çalkalanıyor vefatınla,
Müslümanların iki gözü iki çeşme misali,
Ağlıyorlar...
Kimisi ağlamaktan baygın,
Kimisinin sesi çıkmıyor,
Kimi haykırıyor,
Kimi ise isyan ediyor ölümüne...
Aradan yıllar geçiyor Ey Resul...
Sen yoksun,
Tavsiyelerin yok...
Ama,müslümanların sen varmışsın gibi,
İnanıyor sana,
İbadet ediyor Rabbine...
Sen olmasan bile Ümmet-i Alâ'ya çıkışın aklımıza geliyor.
Haykırışın...Ey Resul,
Yar olan sesin,
Var olan sensin...
Sen Resulullahsın,
Sen Nebiyullahsın,
Sen habibullahsın,
Sen,sen en sevgili Peygambersin Resulüm.
En Sevgili Peygamber...