Ya Resul Şiiri - Yılmaz Öztürk

Sensizlik her zerrede yaralı yürekler
Yağmurlar susuz kaldı yürek seni özler
Sensiz açmıyor yetim kaldı güller
Ya Resulallah Nemrut bile senden medet bekler

Diyordunya ahir zaman biz ahir zamandayız
Yetimler bayramları sevinip gülmeyi unuttu sensiz
Komşular unutuldu kuş sütü sofralar kurulur misafirsiz
Midelerde karıştı herşey helal haram birbirinden farksız

Ya Resulallah seni özleyen dostlarının hatırına
Ümmetim diye ağlatan sevginin hütmetine
Bedenle olamsada ruhunla şereflendir ümmetini
Kemter Yılmaz kıtmir olmaya geldi senin kapına

Sensiz günler hasrette sanki yıl yıllar asır oldu
Gündüzler bile sensiz geçen geceye sitem eder
Ümmetin Eba Cehil'lerin elinde oyuncak oldu
Senden sonra Kur an duvarda süs mezarlara okundu

Senki aslemlere Rahmet Allah'ın sevgili Habib'i
Peygamberler silsilesinin son halkası yetimlerin sevinci
Ümmetlerin af umudu hayatımızın yegane sebebi
Senden himmet dua bekler ahir zaman milleti