Ya! Resul... Şiiri - Halil Manuş

YA! RESUL…

Bilebilseydi anneler
Senin “anne” dediğin kadının
Mübarek olacağını;
Seni almak adına,
Vallahi de yolarlardı saçlarını

Bilmediler,
Bilemediler…
Ne yazıktır ki,
O mutluluğa eremediler

O bilmeyenler şimdi
Vurarak dizlerine yansın
Seni “öksüz” görüp
Sütanne olmayan
Bahtsız kadınlar utansın
…

Ne bilsinler ki;
Bir öksüz, büyüyecek
Nebi olacak
Resul olacak

Ne bilsinler ki;
Yaşadıkları cahiliye
O’nunla son bulacak

Çocukken bilmeyenler
Büyüdün de bildiler mi?
Hakk’a çağırırken sen;
İnanıp da geldiler mi?

Şimdi seni görüp de
Bilmeyenler yansın
Hakk’a yaptığın çağrına
Gelmeyenler utansın
…

Ya! Resul seni
Görmesine görmedim
Çağırdığın kutlu davete
Gözü kapalı koşarak geldim

“Beni görmeden inanan kardeşlerimi,
Görmek isterdim” diye duyurmuştun
Yarın mahşer gününde
“Ümmetimin çokluğu ile
Bilineceğim” buyurmuştun

Aldırış etmeden
Seni bilmeyen mihraklara
Çağrına uyarak geldim
Yüzlerimi sürmek için
Ayak bastığın topraklara

Ne kadar korksam da
Kıyametin şiddetinden
O kadar ümitliyim
Merhametinden,
Şefaatinden…

Varsın sana olan sevgimi
Sananlar “ çılgınca “ sansın
Bilip de öleceğini
Şefaat dilemeyenler utansın…

01.03.2014 – 05:45