Ya Resul Şiiri - İbrahim Aydın

Uzakken insanoğlu edep ve hayadan,
Zalimin zulmüydü şehirleri kuşatan.
Cehaletin esiri olmuş iken zaman
Sendin Ya Resul;
Doğduğunda güneşi nurunla kıskandıran.

Evlattı diri diri gömülen toprağa,
Masumun tek suçu idi kız gelmek cihana.
Önder iken iblis sapıklığa
Öğrettin Ya Resul;
Hakka giden yolu her zorlukta.

Nebim yok senden evvelde ve ezelde,
Şefkatin ve yaradılana merhametinde.
Meçhule gider iken döndük şükür hakikate
Olsam Ya Resul;
Cayır Cayır yanan, mübarek elinde meşala.

Hırsından kahroldu şimdi şeytan,
Yıktı nefislere kurduğu tahtını iman.
Duyduki kurtulacak sünnete dahi uyan
Bitti Ya Resul
Ümidi, ümmetine kucak açtığın an.

İbrahim AYDIN