Yâ Rasûlallah Şiiri - İlyas Özkan

İşte âcizlik, dil tutulmuş, mecal yok ifadeye
Seni anlatmak mı? Kelimeler yetmez, söz söylemeye

Döneklik mi, vefasızlık mı..? Ne olur, vurma yüzümüze
Zaman perdesini sıyırıp da şöyle bir bak, halimize

Yâ Rasûlallah! Zaman geçtikçe başkalaşmış yollar
Caydırmak için, sindirmek için, önümüze gerilmiş kollar

Yüzüm yok, bilmem, bu kaçıncı dönüşüm
Hicaptan iki büklüm, feci âkıbetimi düşünmüşüm

Mahzunum, rencide olmuş, ruhum, dönekliğimden
'Ümmetimdir' diyerekten, bir tutuversen elimden

Bir bakıver, kalkmış da selam yollar sana, eller
Her ne kadar, kıskansa da çıldırsa da eller...

Hani Medine'de, Ebû Eyyûb'a, misafir gelmiştin
Bir gelsen rüyalarımıza, bizi ne çok sevindirirdin

En mücrimler bile, emân alıp sığınmışlardı kapına,
Şimdi bin ruhumuzla müştâkız, inan, bir selamına

Şair değilim, hissiyatımı ifadeye yetmiyor şiirim
İfadesizliğim içinde, devrin dertlerinden ne çok dilgirim

O zamanlar, etten-kemikten kalkan, dostların vardı
Devir ki, bizi de 'kardeşlerin'olma arzusu sardı

Safrâni, ne yapsa hep; derdini anlatır, bakma kusuruna
Emân dileyip gelmişse, ne olur, kabul buyur huzuruna...

30.12.1999
Perşembe