Ya’rab! Şiiri - Kubilay Demirkaya

Ya'rab dinmez girdap içine düştüm
Döndürmesin beni, tut ellerimden
Yaşam mutfağında yoksul, öksüzüm
Darda koma beni, tut ellerimden

Peşimde pis nefsin daniskası var
Ebede yön kırdım, ezel kovalar
Bu lisan harfleri tövbeler arar
İsyan dider beni, tut ellerimden

Vakit bu vakittir, geç kaldım belki
Uzandığım gizler yuvamda sanki
Bir el at ruhuma, incelt illa ki!
Hiç tınlamaz beni, tut ellerimden

Mutluluk iman da ebedi kilit
Sükûta erişmek belki bin bir fit
Amel toprağında hayâlara bit
Düştü; sevmez beni, tut ellerimden

İnanç torbasına mesrur gününü
Doldurup taşıdım kıt ürününü
Tıkanan kalbimin tut aç mührünü
Bir insan yap beni, tut ellerimden

Yaşıyorum içten en son baharı
Secde bahçesinde ikrar diyarı
Korursun lütufta ibadet arı
Gönlümde kar beni, tut ellerimden

Her serde hüzün var, ekşidi yüzler
Riyakâr tılsımı yerde emekler
Dört yanımda tozlar beni silkeler
İçinde gör beni, tut ellerimden

Kılık değiştirdim, bedenden firak
Nefesim hapsolmuş bu ruhum çıplak
Muştular ver bana, neresi durak
Çağır tezden beni, tut ellerimden