YA NEFSİM !!! YA NEFSİM !!!
Doğarken insanlar ana rahmine
Sığarda dünyaya sığamaz imiş
Ölünce bir metre kare toprağa
Sığarda dünyaya sığamaz imiş
Dur durak bilmeyen pis nefeslere
Aldanıp giderken şer iblislere
Kalbine güç veren Can kafeslere
Sığarda dünyaya sığamaz imiş
Aç gözlü görünmek tabiatın mı
Nefsine yenilmek kabahatin mi
Cesedinse üç beş arşın beze mi
Sığarda dünyaya sığamaz imiş
Dünyalık toplamak en büyük hata
Olana şükür et tapma tağuta
Ruhunla bedenin tahta tabuta
Sığarda dünyaya sığamaz imiş
Uzmân'iyim hemde gönül eriyim
Rabbimin kuluyum bir neferiyim
Yanarken içimde sonsuz ateşim
Sığarda dünyaya sığamaz imiş...
Ahmet eker (Aşık Uzmân'i)
Kayıt Tarihi : 15.2.2025 02:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Aşık uzmani yıllar sonra köyüne dönmek ister ve ailesi ile barıabileceği bir ev yapmak ister .ama yıllar sonra vazgeçilemez bildiği ata yurdu köyü çok değişmiştir ve direk olmasada dolaylı yoldan mahalle ve çevresi tarafından istenmediği hissettiriyor. Ve bu olaylarda Aşık Uzmân'i de çok derin yaralar açar ...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!