Ya nebiyyallah Şiiri - Erdinç Tip

Yürüdüğün yollara çiçekler döktün,
Sen sevginin selisin, Ya Nebiyyallah!
Yollardan dikeni, barikatı söktün,
Sen garibin elisin, Ya Nebiyyallah!

Kulları zulümattan nura daldırdın,
Fakirin, yetimin hakkını aldırdın,
Dünya da zulmü, cehaleti kaldırdın,
Sen mazlumun dilisin, Ya Nebiyyallah!

Sen yokken Arabistan sadece çöldü,
Kan davalarından nice canlar öldü,
Sen geldin beşeriyet seninle güldü,
Sen başların tülüsün, Ya Nebiyyallah!

İnsan seninle aşkı, sevdayı buldu,
Evlere mutluluk ve bereket doldu,
Sen hep sadıktın, sadık dostların oldu,
Sen esenlik yelisin, Ya Nebiyyallah!

Sana sihirbaz dediler, aldırmadın,
Çok cefalar çektirdiler, aldırmadın,
Vatan, yurdundan sürdüler, aldırmadın,
Sen sabır’ın gölüsün, Ya Nebiyyallah!

Seni anlatmağa söz, kalem mi yeter?
Yoksa dil, cümle, kelam mı yeter?
Sana binlerce salat, selam mı yeter?
Sen Erdinç’in gülüsün, Ya Nebiyyallah