Ya Nebi... Şiiri - Vahap Karademir

Kararmış mehtap, kirlenmiş kalpler seni bekler ey nebi.
Hakkın ülkesine yakışır mı hiç batıl mektebi.
Yüzyıllar var ki bir insanlık bu mektepten umut bekledi
Hakkın yolluna batıl, gel gör daha ne yollar ekledi
Gel efendim, gel ki kızlarımız topraklara tohum oldu.
Filizlenip yeşeren annelerin gözlerinde ki ızdırap oldu.
Şairler seni bekler kelimelere can, kalplere ilhamsın sen.
İnsanlık şöyle dursun, peygamberlere imamsın sen.
Bir nursun Abdullahın simasında, cihanın beklediği nur
Gel efendim gel, gel de çadırını bu ıssız diyara kur.
Yüzyıllar var ki Allah nidası dillere yabancı kaldı.
Menfaat ülkesinde hakikatin adı yalancı kaldı.
Kavramlar başka, lisanlar başka, icraatler bambaşka
Seni bekleyenler hazır, bir an önce düşmek için bu aşka
Hamd alemlerin rabbine mahsus ki, işte en büyük hediye.
İsmin yankılanır tüm âlemlerde Muhammed diye.
Adak adamışlar var sana, kurbanları bizzat kendileri
Bir kalbi durdurmaya yeter, onların sana olan sevgileri.
Söndürür en büyük ateşi, yüzünde tebessümden zerre varsa
İnanmamışların yangını sönmez, gökten okyanus yağsa
Fermanın varsa, uğrunda candan geçmek olmaz mı?
Sözün varsa dünyaya ey resul, İstanbul feth olmaz mı?
Sevdanı can eyledim kendime, canımı sana kurban.
Her hücreden kopup gelen adını, zikreden lisana kurban.
İstemem cenneti göremezsen nur çehrenden bir defa
Göremezler cenneti, yüreklerde bulunmazsa vefa
Fezaya ulaşan akıl, sevdana ulaşmamışsa acizlerden bir acizdir.
Görüneni keşfeden zekâ, gaiptekiler için ne kadar da fakirdir.
Zulme uğradık senden sonra hakka hak dediğimiz için.
Bu bize şereftir, izzettir, güçtür, lakin bu lazımdır davamız için.
İyilik kalkanımız düştü, günah okları yağarken üstümüze
Bırakınca hakkın ipini, dünyada kalmadı itimat sözümüze
Gel efendim gel, mahkemelerde adalet terazisi farklı işler
Görsen bu ümmeti ey resul, müslüman müslümanı dişler.
Hakkın bahçesinde kaktüs, zulmün bahçesinde sümbül.
Bu manzara karşısında nasıl inlemesin dertli bülbül.
İlim deryada yolunu kaybetmiş, cahilin dilinde dolaşır.
Koyun tanımaz oldu dostu düşmanı, kurtlarla koklaşır.
Mekan kayboldu, cisimler gölgeden ibaret ey nebi.
Âlemi kuşattı bak, Muhammed Mustafa mektebi.