Ya Muhammed (s.av)

Baharı müjdeleyen gönle düşen ilk cemre,
Şeref kattın şan kattın yaşadığımız ömre,
Şu vuslatın zamanı bilinmeyen bir süre,

Sevdalıların seni anardı ya Muhammed,
Aşk ateşiyle yürek kanardı ya Muhammed.

Âlimin mürekkebi seni yazıyor kalem,
Sevgiler senin için, senin için bu âlem,
Hasretin yüreklerde hiç bitmeyen bir elem,

Özlem içinde evren solardı ya Muhammed,
Gece gündüz gam keder dolardı ya Muhammed.

Güneş o hasretinden kendi kendini yaktı,
Şualarıyla sana sevgi, muhabbet aktı,
Sensiz kalan dünyaya öyle esefle baktı,

Ağaçtan düşen yaprak sarardı ya Muhammed,
Güneşte sensizlikten karardı ya Muhammed.

Bulutlar gökyüzünde garip garip dolaştı,
Bu ayrılığın ahı arşa kadar ulaştı,
Seni görmeyen gözler yaşlarla doldu taştı,

Bulutlar hasretinle ağladı ya Muhammed,
Düştü hicran arkına çağladı ya Muhammed.

Seven gönül güllerde kokunu bulmayınca,
Taş yandı, toprak yandı, gölgende kalmayınca,
Yüzünde gezen ayak izlerin olmayınca,

Topraklar hiç tebessüm etmedi ya Muhammed,
İlan ettik bu aşkı yetmedi ya Muhammed.

Sularda sana âşık hep yükünü atardı,
İzini bulmak için, canına can katardı,
Çağlayanlar, pınarlar, denizlerde kabardı,

Sularda hasretinle çağladı ya Muhammed,
Bu aşk yüreğimizi dağladı ya Muhammed.

Sensiz kalmış varlıklar alır senden malumat,
Ümmetin divanedir gönderir hep salâvat,
Hasretini haykırdı asırlarca kâinat,

Sensiz dünyanın tadı kalmadı ya Muhammed,
Saatler de vuslatı çalmadı ya Muhammed.

Yanardağlar aşkınla patladı, aşkı buldu,
Aşk kavurdu cihanı, yandı her şey kül oldu,
İmanlı nur yüzlerin rengi soldukça soldu,

Gönüller hicranınla, inledi ya Muhammed,
Yerde gökte melekler dinledi ya Muhammed.

Seni görmezse gözler, yarına hayal kurar,
Bu dünya neye yarar, ahiret neye yarar,
Canlı cansız ne varsa coşkuyla seni arar,

Sen olmazsan ümmetin yaşar mı ya Muhammed,
Ilık ılık gözlerden yaş taşar mı ya Muhammed.

Ateş rengi güller de senin simgen olurdu,
Aşkını üfleyenler aşkla neyzen olurdu,
Bu aşka düşmeye gör, giysi kefen olurdu,

Kara kışla bu kalpler virandı ya Muhammed,
Dünya âşıklarına zindandı ya Muhammed.

Şu gökyüzü kapkara böyle çekilmez oldu,
Gözlere ağlamaktan kanlı kanlı yaş doldu,
Güneşin pırıltısı soldukça daha soldu,

Şu dağlar parça, parça gel çöktü ya Muhammed,
İçinde ne var ne yok hep döktü ya Muhammed.

Sensizlik girdabında mahlûkat hazan oldu,
Zerreler bile hazin, kederle hüzün doldu,
Sensiz tüm çiçeklerin renkleri bile soldu,

Dünya sensiz karanlık acıydı ya Muhammed,
Bu aşkın başımızın tacıydı ya Muhammed.

Peri Kızı Yaradan:’Benim Habibim’ dedi,
Kâinatı yalnızca şerefine var etti,
Müminlere canından çok sevmeyi emretti,

Ümmetin sana âşık hayrandı ya Muhammed,
Canlarımız hep sana kurbandı ya Muhammed.