Ya Leyl! Şiiri - Selçuk Düzenli

Ya Leyl!
Vakit yine gecenin sen karasında
ağıtlar yaktırıyor yirmidokuz harf sensizliğe..
nerdesin leyl!
Seni görme umudu olmazsa şu gecelerin sonundaki her yeni günde
Hiç açasım yok gözlerimi sensizliğe

Ya Leyl!
hazin bir türküdür şimdi adın bu se/s/n/sizliklerde
Varlığında yokluğunla yaşıyorum ya
ne yazsam hep hüzün yüklü ölüme düşüyor harfler
senden başka bahanesi yoktur bu gece sessizliklerinin Leyl..

Ya Leyl!
Yüzüm gözüm sana bulandı bu kentin esmer bir gecesinde..
Kana bulanıyorsun sensiz geçen her gece seanslarımda
Kaçıncı kere sen diye tuz basıyorum onulmaz yaralarımın üstüne..
Söylesene;
Sen diye düşülen her düş bir yalnışlıkmıydı Leyl!

Ya Leyl!
Günüm sen,gecem sen,fikrim sen,zikrim senken
Bilmiyorum nasıl kurtulurum aklımın içindeki sen dolu düşüncelerden..
Senden daha ötesine gitmez gördüklerim
Aldığın nefesten daha fazlasını almıyorum
Adını lâl’lendiriyorum dilimin fütürsuzluğuna
Sebebi,sen intiharları işliyorum adının ilk hecesindeki her,gün vakitlerinde..

Ya Leyl!
Sen bilki..
Sen bilesinki..
Solumun sonuna son diye seni yazdım
Sonum seninle son olsun diye..