Ya Kirpi Olsaydık

Hayatımın derinliklerinde, özümü arıyorum,
Çocukluğuma odaklandım, düşünüyorum.
Mevsim kış, ellerim, ayaklarım buz kesmiş,
Çok soğuk, her yer bembeyaz, üşüyorum.

Topukları yırtılmış yünden örülü çoraplarımın,
Ellerim çatlak çatlak olmuş, burnum akıyor.
Yenisi hiç olmadı, su alan ayakkabılarımın,
Sert esen karayel, kızarmış suratımı yakıyor.

Sobanın boruları delik deşik, dam da akıyor,
Açılacak kapı yine, içerisi tezek kokuyor.
Yine tuttu dişinin ağrısı, dayanamıyor babam,
Kardan kapalı yollar, feryadı ortalığı yıkıyor.

Kar'la dans ediyor ay ışığı ayaz gecede,
Üşümemek için birbirimize sokuluyoruz.
Yine de şanslı sayılırız, ısınıyor bir yanımız,
Ya kirpi olsaydık, ne olacaktı halimiz..

Mucurlu Kemal Özdemir