Ya kır kalemi yada yaz

Ne klişe sözlerden geçiyor şiirleriniz
Okusak ard arda sıralanmış mısra dizeleri
Ne var ki birçok şiir sevdalısı bu yoldan geçiyor
Nasıl tutkudur bu sevdiğiniz şairlerin kopyası olmak
Hastalık anlaşıldı velâkin ilet yapıştı mı bırakmıyor yaka
Ulaştı mı damarlarından kalbe o kan
Yaşatmaz bir vakit ölürsün bilmeden
Ne kalır arzularınız nede bu alana ektiğiniz umutlar
Gömülür satırlarıyla defterlere kalır boynu bükük
Aslından uzak başkalarından kopya

Bir yürek düşün ki kendini tazeleyen
Bir akıl düşün ki derli toplu
Bir aynaya bak ki sen’sen eğer gülümse
Bir şiir yaz ki kaleminden binler aksın
Değişir bünyen değiştirir dünyayı
Bu ne vaaz nede küstahlık
Bu yalnızca hayat
Bu yalnızca sen
Yalnızca biz
Ve yalnızca dünya
Sen değişirsin onlar değişir
Sen bilenirsen onlar sivrilir
Şair okur arasında bir cümlede gerçekleşir düş
Bu kudret içinde bu cesaret kanında varsa bırak taşsın sözcükler
Sakın başka ağızlardan başka dillerden sen olmayan özden yazma
Ya kır kalemi eğ boynu yalnızca oku
Ya da al kalemi yaz çizgiyi koru.

SERKAN KARABULUT